Een groepje Vuurwantsen ontwaakt uit de winterslaap. De vuurwants komt algemeen voor in Nederland. Zeker na een zachte winter als deze, als ze in grote groepen aangetroffen kunnen worden.

Over de wetenschappelijke naam (Pyrrhocoris apterus) is blijkbaar niet lang nagedacht, want het betekent letterlijk ‘rood insect zonder vleugels’. Daar hadden ze toch wel wat meer van kunnen maken. Ik vind het zelf net alsof ze zo’n Afrikaans masker op hun rug dragen, dus een verwijzing daarnaar had meer in de verwachting gelegen.

Wetenswaardigheden over de vuurwants:

• De vuurwants kan niet vliegen, zijn vleugels zijn onderontwikkeld.
• De rood-zwarte kleuren zijn in de natuur typische waarschuwingskleuren, waarmee de dieren aangeven giftig te zijn.
• De meeste vijanden laten hem inderdaad met rust, afgezien van een paar vinkjes en gorzen.
• Het gif dat aangemaakt wordt (pyrrhocorine) is erg interessant en wordt door wetenschappers volop bestudeerd. Het zou namelijk een oplossing kunnen zijn tegen de ziekenhuisbacterie MRSA.
• De vuurwants is bepaald niet kieskeurig met zijn eten. Planten, aas en dode insecten gaan er allemaal in, maar hij gaat ook zelf op jacht naar insecten. Soms vangen ze zelfs een soortgenoot en zuigen die leeg.
• De paring van de Vuurwants kan extreem lang duren. Van 12 uur tot wel 7 dagen. Dit is waarschijnlijk (maar we hebben het niet nagevraagd) om er heel zeker van te zijn dat andere mannetjes niet aan bod komen.