Als kind verbleef ik in de zomervakantie vaak in Zeeuws-Vlaanderen, om precies te zijn op Camping Wulpen in Cadzand. Die camping was niet genoemd naar de kromgesnavelde vogels van die naam, maar naar het mysterieuze eiland Wulpen dat inmiddels niet meer bestaat. Het werd in het jaar 1516 verlaten.

Op het eiland Wulpen was eeuwenlang een bloeiende gemeenschap gevestigd, de eerste bewoners waren waarschijnlijk de Normandiërs. Sint-Lambert-Wulpen was de hoofdplaats en verder had je nog drie kleinere dorpjes: Westende, Avenkerke en Runckendorp.

Strijd om Prinses Gudrun op Wulpen
In de Gudrunsage wordt melding gemaakt een slag op het eiland Wulpen in het jaar 891. Prinses Gudrun was als dochter van vikingvorst Hettel van Hegelingen zeer in trek als huwelijkspartner. Zelf was ze verliefd op Herwig van Seeland en dat was wederzijds. Juist toen de twee geliefden de toestemming hadden gekregen van koning Hettel voor een huwelijk werd Gudrun geschaakt door een rivaal: Harmut van Normandië. Deze snoodaard moest gestopt worden en de veldslag vond plaats op het strand van Wulpen. Het werd een bloedige strijd waarbij Hettel sneuvelde en Gudrun alsnog werd meegevoerd naar Normandië. Gelukkig loopt het verhaal goed af: Herwig komt haar jaren later redden en ze leefden nog lang en gelukkig.

Dankzij deze sage weten we dat er ook een klooster op Wulpen gevestigd was. Ortwin, zoon van Hettel, stichtte dat klooster om zijn omgekomen vader te gedenken.

Kerktoren
Na eeuwen van bloei rukte de Noordzee steeds verder op. In de Middeleeuwen werd er driftig bedijkt , maar langzamerhand werd duidelijk dat dit onbegonnen werk was. In december 1516 werd het dorp door de zee verwoest en het eiland verlaten. De eenzame kerktoren van Sint-Lambert was nog tientallen jaren te zien en diende als navigatiepunt voor de scheepvaart. Tot ook die het loodje moest leggen en het eiland helemaal verdween.

Op deze oude kaart van Christian Sgrooten met weergave van Zeeland (uit 1573) staat het eiland Wulpen nog ingetekend. Klik voor een (hele grote) vergroting.

Waar zouden toch al die resten gebleven zijn, denk ik dan? Bedolven onder meters zand en klei waarschijnlijk, ik weet niet of archeologisch onderzoek nog zinvol is, maar wie weet… Hoopgevend nieuws las ik op deze pagina. Op drooggevallen stukken zee zijn soms met Google Earth nog archeologische structuren te vinden van de verloren dorpen.

Plaquette
De zee geeft en de zee neemt. Wulpen was niet het enige slachtoffer. Op bovenstaande plaquette in museum Terra Maris (in Oostkapelle, Walcheren) zijn de namen te lezen van alle verdronken dorpen van Zeeland. Het zijn er nogal wat, 117 daarvan zijn terug te vinden op deze Wikipedia-pagina. Met mooie namen als Klaaskinderkerke, Vinningen en Hannekenswerve. En achter elke naam schuilt het leed van de verloren strijd tegen het water.